Het was geen maklijke tijd om te trouwen.
Hitler was bezig zijn oorlogsmachine op te bouwen, Joden werden vervolgd en vermoord, werk was haast niet te krijgen, geld had weinig waarde.

Mam was vijf jaar getrouwd geweest (geen kinderen gehad) en stond onder sensuur over haar echtscheiding, daarom mocht je in die tijd niet in de kerk trouwen.
Om de kinderen te laten dopen moesten zij voor de hele gemeente "boetedoening" afleggen.

Pappa kreeg werk bij Hazemeyer in Hengelo (een wapenfabriek), en Mam was een verpleegster.

Oma Mastenbroek wou haar zoon niet laten trouwen tot zij er niet meer was, en was heel erg tegen het huwelijk van haar zoon met een gescheiden vrouw - wij kenden haar eigenlijk niet.
Er was zo goed als geen contact met haar behalve per brief met Pappa. Als kinderen zagen wij haar voor het eerst op een fietstoer uit Heerenveen-om-het-IJselmeer-naar-Haarlem om bij haar in Harderwijk een nachtje over te slapen.

Ga nu naar "Hengelo"